bałamuctwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) pot. rzecz wprowadzająca w błąd[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bałamuctwo bałamuctwa dopełniacz bałamuctwa bałamuctw celownik bałamuctwu bałamuctwom biernik bałamuctwo bałamuctwa narzędnik bałamuctwem bałamuctwami miejscownik bałamuctwie bałamuctwach wołacz bałamuctwo bałamuctwa - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kłamstwo
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) nieprawda
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bałamut m, bałamutnik m, bałamutka ż, bałamutnia ż, bałamutność ż, bałamucenie n
- czas. bałamucić
- przym. bałamutny
- przysł. bałamutnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) баламуцтва n
- kaszubski: (1.1) głëpienié n
- źródła:
- ↑
Hasło „bałamuctwo” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.