wydra (język polski)

wydry (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈvɨdra], AS: [vydra]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zool. Lutrinae[1], ssak wód przybrzeżnych o wydłużonym ciele i brązowej sierści; zob. też wydry w Wikipedii
(1.2) skóra wydry (1.1) po wyprawieniu
(1.3) obraź. wredna, przebiegła kobieta
(1.4) bruzda w murze
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) […] w wodach mieszkały wydry i bobry domki sobie budowały […][3]
(1.3) Wydra! Wszyscy wiedzą, że ze szwagrem amory uprawia, ale cóż – „obywatelka miejscowa”, więc nosa drze[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wydrówka ż, wydrzę n, wydry lm nmos, rozwydrzenie n, rozwydrzanie n
czas. rozwydrzać ndk., rozwydrzyć dk., rozwydrzyć się dk.
przym. wydrowy, wydrowaty
przysł. wydrowato
związki frazeologiczne:
ni pies, ni wydra
etymologia:
prasł. *vydra < praindoeur. *ūdrā, utworzone od nazwy wody (por. pol. woda) i oznaczające pierwotnie ogólnie zwierzę wodne, później zawężone do jednego gatunku[5]
por. czes. vydra, słc. vydra, białor. выдра (wydra), ros. выдра (wydra), ukr. видра (vidra), chorw. vidra, litew. ūdra; t. gr. ὕδρα (hýdra) → wąż wodny[5]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks ssaków w języku polskim
(1.2) zobacz też: wydry
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Lutrinae” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „wydra” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Eliza Orzeszkowa, Nad Niemnem.
  4. Maria Kuncewiczowa, Cudzoziemka, Warszawa 1984, s. 136.
  5. 1 2 Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.