sierść (język polski)

sierść (1.1) kota

wymowa:

​, IPA: [ɕɛrʲɕʨ̑], AS: [śerʹść], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zool. owłosienie ssaków; zob. też sierść w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	sierść
dopełniacz	sierści
celownik	sierści
biernik	sierść
narzędnik	sierścią
miejscownik	sierści
wołacz	sierści

przykłady:

(1.1) Zebra ma sierść w czarno-białe paski.

(1.1) Wełna jest materiałem uzyskiwanym z owczej sierści.

(1.1) W pewnej chwili stare babsko z chytrymi oczami wprowadziło między strojny tłum młode koźlątko z sierścią jak śnieg bielutką^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łow. okrywa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sierściuch, sierścień

przym. sierściowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fur
• arabski: (1.1) وبر, فرو
• białoruski: (1.1) шэрсць ż
• czeski: (1.1) srst ż
• duński: (1.1) pels w
• esperanto: (1.1) hararo, harego
• estoński: (1.1) karv
• hiszpański: (1.1) pelo m, pelaje m
• interlingua: (1.1) pilo
• litewski: (1.1) kauraĩ
• liwski: (1.1) kora
• niderlandzki: (1.1) vacht ż
• niemiecki: (1.1) Haardecke ż, Fell n
• norweski (bokmål): (1.1) pels m
• norweski (nynorsk): (1.1) pels m
• nowogrecki: (1.1) τρίχωμα n, μαλλί n
• rosyjski: (1.1) шерсть ż
• słowacki: (1.1) srsť ż
• szwedzki: (1.1) ragg w, päls w
• ukraiński: (1.1) шерсть ż
• wilamowski: (1.1) faoł n, śjērć ż, śjyrć ż
• włoski: (1.1) pelo m, pelame m

źródła: