wyłącznik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vɨˈwɔ̃n͇ʧ̑ʲɲik], AS: [vyu̯õṇčʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• asynch. ą
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) elektr. łącznik umożliwiający przerwanie obwodu elektrycznego przy prądzie zwarcia
- (1.2) elektr. pot. przycisk z łącznikiem umożliwiający przerwanie obwodu zawierającego jakieś urządzenie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wyłącznik wyłączniki dopełniacz wyłącznika wyłączników celownik wyłącznikowi wyłącznikom biernik wyłącznik wyłączniki narzędnik wyłącznikiem wyłącznikami miejscownik wyłączniku wyłącznikach wołacz wyłączniku wyłączniki - przykłady:
- (1.1) Przed otwarciem odłącznika należy wcześniej otworzyć wyłącznik.
- (1.2) Zepsuł się wyłącznik telewizora, może pan naprawić?
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) otwierać/zamykać wyłącznik = przerywać/zamykać obwód wyłącznikiem; wyłącznik na napięcie 110 kV; prąd znamionowy/napięcie znamionowe wyłącznika
- (1.2) wyłącznik światła/telewizora/…
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przełącznik mrz, wyłączność ż, wyłącznica ż, wyłączanie n, wyłączenie n
- czas. wyłączać ndk., wyłączyć dk.
- przym. wyłączny
- przysł. wyłącznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) od wyłączać
- uwagi:
- (1.1) nie mylić z: odłącznik, rozłącznik, stycznik
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) switchgear; (1.2) switch
- baskijski: (1.1) etengailu; (1.2) etengailu
- francuski: (1.1) interrupteur m, disjoncteur m; (1.2) interrupteur m, disjoncteur m
- hiszpański: (1.1) interruptor m; (1.2) interruptor m
- niemiecki: (1.1) Schalter m; (1.2) Schalter m
- rosyjski: (1.2) выключатель m
- ukraiński: (1.1) вимикач m; (1.2) вимикач m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.