wilczarz (język polski)
wilczarze (1.1)
wilczarze (2.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) kynol. pies myśliwski używany do polowania na wilki[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wilczarz wilczarze dopełniacz wilczarza wilczarzy celownik wilczarzowi wilczarzom biernik wilczarza wilczarzy narzędnik wilczarzem wilczarzami miejscownik wilczarzu wilczarzach wołacz wilczarzu wilczarze - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wilczarz wilczarze dopełniacz wilczarza wilczarzy celownik wilczarzowi wilczarzom biernik wilczarza wilczarze narzędnik wilczarzem wilczarzami miejscownik wilczarzu wilczarzach wołacz wilczarzu wilczarze - przykłady:
- (1.1) Było słychać nawoływania wilczarzy.
- (2.1) Wilczarze ujadały, ale basior był niezwyciężony, uciekał w gęstwinę.
- składnia:
- kolokacje:
- (2.1) wilczarz irlandzki
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) myśliwy
- (2.1) pies
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wilczyca ż, wilczur m, wilczek m, wilczątko n, wilczysko n, wilk mrz/mzw
- przym. wilczy, wilczurzy, wilczarski
- przysł. wilkiem, wilczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wilczy + -arz < pol. wilk
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (2.1) wolfhound
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.