myśliwski (język polski)

myśliwski (1.1) pies i broń
wymowa:
IPA: [mɨɕˈlʲifsʲci], AS: [myślʹifsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z polowaniem, myślistwem
(1.2) związany z samolotem myśliwcem
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Trzymał w ręku myśliwską strzelbę, prawdopodobnie zabraną z administracji i wycelował w Pola[1].
(1.1) Starannie kultywowano specyficzną terminologię i obyczaje myśliwskie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. myśliwiec mos/mrz, myśliwy mos, myślistwo n, myśliwa ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. myśliwy + -ski
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jeremi Przybora, Przymknięte oko opaczności, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.