urgens (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. pisemne ponaglenie[1]
odmiana:
(1.1)[2]
przykłady:
(1.1) Równocześnie na kilkakrotny urgens, co mają robić ci z naszych drużyniaków, którzy znajdują się już w mundurach austriackich, otrzymaliśmy wyraźny zakaz samowolnego opuszczenia szeregów, bo zwolnienie nas z wojska austriackiego jest w toku[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) monit, napomnienie, ponaglenie, upomnienie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. urgowanie n
czas. urgować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Urgenz[4] < łac. urgens[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Hasło „urgens” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „urgens” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. ↑ Stanisław Sosabowski, Droga wiodła ugorem
  4. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

urgens (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pilny, nagły[1]
odmiana:
(1.1) urgens, ~entis
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. urgeo, urgueo
przysł. urgenter
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 711.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.