trawnik (język polski)

skoszony trawnik (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈtravʲɲik], AS: [travʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) poletko trawy o charakterze ozdobnym; zob. też trawnik w Wikipedii

(1.2) gw. (Warmia i Mazury) kosiarka^[1]

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) ornit. zob. łęczak

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trawnik	trawniki
dopełniacz	trawnika	trawników
celownik	trawnikowi	trawnikom
biernik	trawnik	trawniki
narzędnik	trawnikiem	trawnikami
miejscownik	trawniku	trawnikach
wołacz	trawniku	trawniki

przykłady:

(1.1) Nasi sąsiedzi dbają o swój trawnik.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kosić trawnik

synonimy:

(1.1) murawa, gazon

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trawa ż, trawka ż

przym. trawiasty, trawnikowy, trawny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. trawa + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łęczak

• angielski: (1.1) lawn, yard
• arabski: (1.1) مرج
• baskijski: (1.1) soropil
• białoruski: (1.1) газон m
• chiński standardowy: (1.1) 草地 (cǎodì)
• czeski: (1.1) trávník m
• duński: (1.1) græsplæne w, plæne w
• francuski: (1.1) pelouse ż, gazon m
• hiszpański: (1.1) césped m, prado
• interlingua: (1.1) gazon
• islandzki: (1.1) grasflöt ż, flöt ż
• japoński: (1.1) 芝生
• jidysz: (1.1) גראָזגאָרטן m (grozgortn)
• kazachski: (1.1) көгал
• niderlandzki: (1.1) gazon n, grasveld n
• niemiecki: (1.1) Rasen, Wiese
• norweski (bokmål): (1.1) plen m, gressplen m
• nowogrecki: (1.1) χλόη ż, γκαζόν n
• rosyjski: (1.1) газон m
• rumuński: (1.1) gazon
• szwedzki: (1.1) gräsmatta w
• ukraiński: (1.1) газон m, травник m
• wilamowski: (1.1) roza m
• włoski: (1.1) prato

źródła: