łęczak (język polski)
łęczak (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈwɛ̃n͇ʧ̑ak], AS: [u̯ẽṇčak], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) ornit. Tringa glareola[1], gatunek ptaka z rodziny bekasowatych; zob. też łęczak w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łęczak łęczaki dopełniacz łęczaka łęczaków celownik łęczakowi łęczakom biernik łęczaka łęczaki narzędnik łęczakiem łęczakami miejscownik łęczaku łęczakach wołacz łęczaku łęczaki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) brodziec leśny, trawnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łęg m
- zdrobn. łęczaczek m
- przym. łęczakowy, łęgowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki
- tłumaczenia:
- esperanto: (1.1) brovtringo
- fiński: (1.1) liro
- rosyjski: (1.1) фифи
- źródła:
- ↑
Hasło „Tringa glareola” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.