tępić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈtɛ̃mpʲiʨ̑], AS: [tmpʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę 
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. stępić)

(1.1) czynić tępym
(1.2) zmniejszać natężenie czegoś

czasownik przechodni niedokonany (dk. wytępić)

(2.1) masowo zabijać (stworzenia żywe)
(2.2) zwalczać, dążyć do wyeliminowania kogoś lub czegoś; prześladować

czasownik zwrotny niedokonany tępić się (dk. stępić się)

(3.1) stawać się tępym, ulegać stępieniu

czasownik zwrotny niedokonany tępić się (dk. wytępić się)

(4.1) niszczyć siebie nawzajem
odmiana:
(1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(2.1) Tym środkiem tępimy stonkę na kartoflisku.
(3.1) Rycerz zauważył, że jego miecz dziwnie szybko się tępi.
składnia:
kolokacje:
(1.1) tępić ostrze / nóż / …
(2.1) tępić szkodniki / chwasty / ludzi / …
synonimy:
(1.1) ścierać
(2.1) eksterminować, eliminować, niszczyć, unicestwiać, wytrzebiać, zgładzać
antonimy:
(1.1) ostrzyć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tępak mos, tępienie n, stępienie n, tępota ż
przym. tępy
czas. stępić dk.
przysł. tępo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.