wytępić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wytępiać, tępić)

(1.1) pozbawić życia wiele lub wszystkie istoty

(1.2) spowodować całkowity koniec czegoś

(1.3) rzad. uczynić tępym

czasownik zwrotny dokonany wytępić się (ndk. wytępiać się, tępić się)

(2.1) wytępić siebie nawzajem

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pozabijać, wybić, wymordować, wymorzyć, wytrzebić, zlikwidować

(1.2) usunąć, wykorzenić, zlikwidować

(1.3) stępić

(2.1) unicestwić się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wytępienie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) истребить; (1.2) истребить

źródła: