suknia (język polski)

suknia (1.1)
zając w zimowej sukni (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈsucɲa], AS: [suḱńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.-ni…
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kraw. część kobiecej garderoby okrywająca tułów, częściowo lub całkowicie nogi, czasem też ręce, wkładana zazwyczaj na uroczyste okazje; zob. też suknia w Wikipedii
(1.2) łow. sierść zwierzyny płowej lub upierzenie ptaków
(1.3) daw. strój, ubranie
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Był to widocznie żyd, ale ani surdutowiec ani chałaciarz, bo jego suknia jedwabna miała formę raczej księżej sutanny; nie nosił ani pejsów ani jarmułki na głowie, a brodę miał z rzymska przystrzyżoną[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) suknia ślubna • suknia koktajlowa • suknia balowa • suknia wieczorowa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sukno n, sukiennik m, sukiennice nmos, sukiennictwo n, sukmana ż
zdrobn. sukienka ż
przym. sukniowy, sukienny, sukienniczy
związki frazeologiczne:
suknia Dejaniry • chodzić w sukni • wycięta suknia • nie suknia zdobi człowieka, ale człowiek suknię • nie zbywaj starej sukni, póki nowej nie sprawisz
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Scheer, T. (2012). Variation is in the lexicon: yer-based and epenthetic vowel-zero alternations in Polish. Sound, Structure and Sense. Studies in Memory of Edmund Gussmann. Lublin: Wydawnictwo KUL, 631-672.
  3. (pod red.) Miodek J., Wysoczański W. (2013) Rozprawy Komisji Językowej XL. Wrocław, Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, 45-48.
  4. Józef Bliziński, Co za szkoda! (wyd. 1890)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.