styczna (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) geom. linia prosta mająca punkt wspólny z krzywą lub powierzchnią, nieprzecinająca jej w tym punkcie; zob. też styczna w Wikipedii

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) M. i W. ż od styczny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	styczna	styczne
dopełniacz	stycznej	stycznych
celownik	stycznej	stycznym
biernik	styczną	styczne
narzędnik	styczną	stycznymi
miejscownik	stycznej	stycznych
wołacz	styczna	styczne

przykłady:

(1.1) Wyrostki stawowe ustawione są w płaszczyźnie czołowej, na stycznej do obwodu koła, co znacznie ułatwia ruchy skrętne w tej części kręgosłupa^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) styczna do łuku / okręgu / paraboli / wykresu funkcji • rysować / poprowadzić styczną

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. styczność ż

czas. stykać się ndk.

przym. styczny

przysł. stycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

rodzaj żeński od pol. styczny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tangent
• czeski: (1.1) tečna ż
• hiszpański: (1.1) tangente ż
• niemiecki: (1.1) Tangente ż
• portugalski: (1.1) tangente ż
• włoski: (1.1) tangente ż

źródła: