czołowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ʧ̑ɔˈwɔvɨ], AS: [čou̯ovy] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dotyczący czoła

(1.2) główny, wiodący

(1.3) frontowy, przedni

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	czołowy		czołowa	czołowe	czołowi	czołowe
dopełniacz	czołowego		czołowej	czołowego	czołowych
celownik	czołowemu		czołowej	czołowemu	czołowym
biernik	czołowego	czołowy	czołową	czołowe	czołowych	czołowe
narzędnik	czołowym		czołową	czołowym	czołowymi
miejscownik	czołowym		czołowej	czołowym	czołowych
wołacz	czołowy		czołowa	czołowe	czołowi	czołowe

przykłady:

(1.2) Generał Eugeniusz Kuszko w imieniu naczelnego dowódcy WP odczytał rozkaz o odznaczeniu pośmiertnym czołowych bohaterów powstania w getcie^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czółko n, czołówka ż, czoło

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) forehead; (1.2) leading; (1.3) frontal
• arabski: (1.1) جبهي
• bułgarski: (1.1) челен; (1.2) челен; (1.3) челен
• rosyjski: (1.2) ведущий

źródła: