stryczek (język polski)

stryczek (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈstrɨʧ̑ɛk], AS: [stryček]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. sznur zakończony pętlą zakładaną na szyję skazanym na śmierć przez powieszenie
(1.2) książk. przen. śmierć przez powieszenie
(1.3) daw. mors. na statku: odcinek liny zakończony z obu stron węzłami zawiązanymi w oka; t. odcinek łańcucha zakończony pierścieniami[1]
odmiana:
(1.1,3)
(1.2) blm[2]
przykłady:
(1.1) Kat założył mordercy stryczek na szyję.
(1.2) Za zdradę czeka was stryczek!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) zob. powieszenie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
pójść na stryczek
etymologia:
niem. Stricksznur[2]
uwagi:
nie mylić z: pstryczek
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „stryczek” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „stryczek” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.