siano (język polski)

siano (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈɕãnɔ], AS: [śãno], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) roln. sucha trawa i inne rośliny skoszone z łąki na paszę; zob. też siano w Wikipedii
(1.2) slang. przen. pieniądze
(1.3) uczn. nieładna fryzura[1]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) forma bezosobowa czasu przeszłego od siać
odmiana:
(1.1-3) blm,
(2.1) zob. siać
przykłady:
(1.1) Zimą zwierzęta gospodarskie karmi się sianem.
(1.3) Czy facetka od bioli nie wstydzi się przyłazić do budy z tym sianem na kaczanie?
składnia:
kolokacje:
(1.1) stóg / kopa / kopka siana • robić / zwozić / kisić / zrzucać / zadawać siano • karmić / skarmiać sianem • sianokiszonka • spać / sypiać / kochać się na sianie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pasza
(1.3) fryzura
hiponimy:
(1.1) otawa
holonimy:
(1.1) siennik, sianokiszonka
meronimy:
(1.3) włos
wyrazy pokrewne:
rzecz. siennik m, Sianów m, Sianowo n, Sianki nmos
zdrobn. sianko n, sianeczko n
przym. sienny
związki frazeologiczne:
dać sobie siana / dać se siana • mieć siano w głowie • szukać igły w stogu siana • wykręcić się sianem
etymologia:
prasł. *sěno
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Monika Rzeszutek, Rośliny w szkolnym ogrodzie, czyli nazwy botaniczne w socjolekcie uczniowskim, „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 229.

siano (język włoski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 3. os. lm, tryb łączący czasu teraźniejszego (congiuntivo presente) od: essere
(1.2) 3. os. lm, tryb rozkazujący (imperativo) od: essere
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.