kaczan (język polski)
.jpg.webp)
kaczany (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈkaʧ̑ãn], AS: [kačãn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) głąb, rdzeń kapusty, brukwi[1]
- (1.2) kolba kukurydzy[1]
- (1.3) uczn. głowa[2]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kaczan kaczany dopełniacz kaczana kaczanów celownik kaczanowi kaczanom biernik kaczan kaczany narzędnik kaczanem kaczanami miejscownik kaczanie kaczanach wołacz kaczanie kaczany - przykłady:
- (1.3) Puknij się w ten swój pusty kaczan!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *kočanъ
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: głąb
- źródła:
- 1 2 Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. III, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 455.
- ↑ Monika Rzeszutek, Rośliny w szkolnym ogrodzie, czyli nazwy botaniczne w socjolekcie uczniowskim, „Acta Universitatis Wratislaviensis” no 2282, Język a Kultura, t. 16, Wrocław 2001, s. 227.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.