brukiew (język polski)

brukiew (1.1)
brukwie (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈbrucɛf], AS: [bruḱef], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. roślina jadalna lub pastewna z gatunku Brassica napus var. rapifera L.[1]; zob. też kapusta rzepak w Wikipedii
(1.2) kulin. jadalny korzeń brukwi (1.1)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Moja babcia uprawiała brukiew.
(1.2) Wrzuć te brukwie do garnka.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kwaki, reg. krak. karpiel
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) roślina
(1.2) warzywo, jarzyna
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. brukwiowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Wruke[2], niem. Bruke < wł. ruca, wł. ruchetta, franc. roquette[3]
uwagi:
(1.1) zwykle w lp
(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Brassica napus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 39.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „brukiew” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.