wrzucić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wrzucać)

(1.1) zob. wrzucać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Wystarczy włożyć odpowiedź do butelki, zakorkować i wrzucić do najbliższej wody[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wrzutka ż, wrzucanie n, wrzucenie n, wrzut m, wrzutnia ż
czas. wrucić się, wrzucać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wrzucać
źródła:
  1. Sławomir Mrożek, Opowiadania 1974-1979, 1979, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.