wrucić się (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈvruʨ̑iʨ̑‿ɕɛ], AS: [vrućić‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• denazal.• zestr. akc.
- znaczenia:
czasownik zwrotny dokonany
- (1.1) st.pol. wpaść[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rzucenie n, rzut mrz
- czas. rzucić ndk., wrzucić dk., wrzucać ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- nie należy mylić z czasownikiem wrócić się
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wpaść
- źródła:
- ↑ Jolanta Maćkiewicz, Zbigniew Majchrowski, Stanisław Rosiek, Między tekstami 1. Początki. Średniowiecze (echa współczesne), wyd. III, wyd. słowo / obraz terytoria, Gdańsk 2004, s. 125.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.