rzucenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʒuˈʦ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [žucẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od rzucić
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik rzucenie dopełniacz rzucenia celownik rzuceniu biernik rzucenie narzędnik rzuceniem miejscownik rzuceniu wołacz rzucenie - przykłady:
- (1.1) O rzuceniu palenia już nawet nie wspominam.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. wrucić się, rzucić dk., rzucać ndk.
- rzecz. odrzutowiec mrz, rzut, rzutnik, rzutka, rzucanie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.