seraf (język polski)

seraf (1.1) na mozaice
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) teol. bibl. anioł należący do najwyższego chóru w hierarchii anielskiej; zob. też serafin (anioł) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W glorii monstrancji złotnik umieścił dwóch serafów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) serafin
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) duch
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. serafin mos, Serafin mos, Serafinów mrz, Serafina ż, serafitka ż
przym. seraficki, seraficzny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. seraph < gr. σεραφίμ < hebr. שרף (saraf) → serafin, utworzone od hebr. שרף (saraf) → spalić, spalać
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: serafin
źródła:

seraf (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) rel. seraf, serafin
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) serafín
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. serafín
przym. serafínský, serafský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.