sadownik (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która uprawia sad[1]
(1.2) specjalista w dziedzinie zakładania i pielęgnowania sadów[2]
(1.3) daw. dzierżawca sadu, przedsiębiorca kupujący owoce na drzewach w sadzie[2]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. roln. ciągnik o zmniejszonym rozstawie kół, przystosowany do wykorzystania w sadownictwie[1]
(2.2) ogrod. niewielki ogródek (lub jego część) przeznaczona pod uprawę drzew i krzewów owocowych[1]
odmiana:
(1.1-3)
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Sadownik zebrał owoce.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1-3) ogrodnik
(2.1) ciągnik
(2.2) ogród, ogródek
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sadowy mos, sad m, sadek m, sadzik m, sadowniczka ż, sadownictwo n, sadzenie n, posadzenie n, sadzeniak m
czas. sadzić ndk., posadzić dk., zasadzać ndk., zasadzić dk., nasadzać ndk., nasadzić dk.
przym. sadowy, sadowniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. sad + -ownik
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) orchardist
  • litewski: (1.1) sodininkas m
  • włoski: (1.1) frutticoltore m
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sadownik” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sadownik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.