rzeźbić (język polski)

mężczyzna rzeźbi (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈʒɛʑbʲiʨ̑], AS: eźbʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wyrzeźbić)

(1.1) szt. wycinać w czymś, nadając określony kształt
(1.2) przen. kształtować właściwą postać
(1.3) przen. pot. wykonywać coś nieprzemyślanie lub byle jak (pogardliwie o czynności)
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Wyrzeźbiłem sobie fujarkę z drewna.
(1.2) Arkadiusz nic tylko spędza całe dnie na siłowni i rzeźbi swoje męskie ciało.
(1.3) Nie wiem, co teraz rzeźbisz z tymi papierami, ale obiecałeś mi pomóc z dziećmi.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rytować, strugać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rzeźbiarz m, rzeźbiarstwo n, rzeźba ż, rzeźbiarka ż, rzeźbienie n
przym. rzeźbiarski
przysł. rzeźbiarsko
czas. wyrzeźbić
związki frazeologiczne:
wulg. rzeźbić w gównie
etymologia:
(1.1) pol. rzeźba[1] < prasł. *rězьbacięcie, rżnięcie
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 16.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.