przybijać (język polski)

ludzie przybijają (1.1) papę
desantowiec przybija (1.2) do brzegu
wymowa:
IPA: [pʃɨˈbʲijäʨ̑], AS: [pšybʹii ̯äć], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.
znaczenia:

czasownik

(1.1) wbijając gwóźdź, kołek itp., przytwierdzać coś[1]
(1.2) o statku, łodzi: podpływać do brzegu lub nabrzeża[1]
(1.3) o pieczęci: odciskać znak[1]
(1.4) pot. uderzać dłonią w czyjąś dłoń[1]
(1.5) martwić kogoś czymś[1]
odmiana:
(1.1-5) koniugacja I
przykłady:
(1.2) Rano wzywają na gimnastykę, organizują teatrzyki, dni narodowe, konkursy i ogniska, gdy statek przybija do brzegu[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przybicie n, bicie n, przybijanie n
czas. przybić, bić
przym. przybity
ims. przybity
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „przybić – przybijać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Edwin Bendyk, Zatruta studnia : rzecz o władzy i wolności, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.