desantowiec (język polski)
_1627%252C_assigned_to_Assault_Craft_Unit_One_(ACU-1)%252C_prepares_to_pull_into_the_well_deck_aboard_USS_Harpers_Ferry_(LSD_49).jpg.webp)
desantowiec (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) wojsk. żołnierz, którego zadaniem jest wykonanie desantu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik desantowiec desantowce dopełniacz desantowca desantowców celownik desantowcowi desantowcom biernik desantowiec desantowce narzędnik desantowcem desantowcami miejscownik desantowcu desantowcach wołacz desantowcu desantowce - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik desantowiec desantowcy dopełniacz desantowca desantowców celownik desantowcowi desantowcom biernik desantowca desantowców narzędnik desantowcem desantowcami miejscownik desantowcu desantowcach wołacz desantowcu / desantowcze desantowcy depr. M. i W. lm: (te) desantowce[1] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) okręt
- (2.1) żołnierz
- hiponimy:
- (1.1) okręt desantowy, kuter desantowy, barka desantowa
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. desant m, desancik m, kontrdesant m, desantówka ż, desantowanie n, desantówka ż
- czas. desantować ndk.
- przym. desantowy, kontrdesantowy, przeciwdesantowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. desant + -owiec
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) landing craft
- białoruski: (1.1) дэсантны карабель m; (2.1) дэсантнік m
- bułgarski: (2.1) десантчик m
- źródła:
- ↑
Hasło „desantowiec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.