przeżuwacz (język polski)
przeżuwacze (1.1)
- wymowa:
- IPA: [pʃɛˈʒuvaʧ̑], AS: [pšežuvač], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zool. ssak z uzębieniem i żołądkiem przystosowanym do przeżuwania roślin; zob. też przeżuwacze w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przeżuwacz przeżuwacze dopełniacz przeżuwacza przeżuwaczy celownik przeżuwaczowi przeżuwaczom biernik przeżuwacza przeżuwacze narzędnik przeżuwaczem przeżuwaczami miejscownik przeżuwaczu przeżuwaczach wołacz przeżuwaczu przeżuwacze depr. M. i W. lm: (te) przeżuwacze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) roślinożerca
- hiponimy:
- (1.1) antylopa, bawół, bizon, daniel, jak, jeleń, koza, kozica, koziorożec, łoś, owca, piżmowiec, renifer, sarna, tur, wielbłąd, żubr, żyrafa[1]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przeżuwanie n, przeżucie n, żujka ż
- czas. przeżuwać ndk., przeżuć dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zwierzęta
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ruminant
- baskijski: (1.1) hausnarkari
- czeski: (1.1) přežvýkavec m
- hiszpański: (1.1) rumiante m
- niemiecki: (1.1) Wiederkäuer m
- nowogrecki: (1.1) μηρυκαστικό n
- szwedzki: (1.1) idisslare w
- włoski: (1.1) ruminante m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.