żujka (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gw. zool. odłykany i przeżuwany pokarm u zwierząt z podrzędu przeżuwaczy[1]
(1.2) daw. tytoń do żucia[1]
(1.3) pot. guma do żucia
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. dzięga
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. żucie n, żwanie n, przeżucie n, przeżuwanie n, żwacz m, przeżuwacz m
czas. żuć ndk., żwać ndk., przeżuwać ndk., przeżuć dk.
przym. żwaczowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. żuć + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) cud
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „żujka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.