prochowiec (język polski)
prochowiec (1.1)
- wymowa:
- IPA: [prɔˈxɔvʲjɛʦ̑], AS: [proχovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) pot. letni męsko-damski płaszcz z cienkiej, gęstej bawełnianej tkaniny; zob. też prochowiec w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prochowiec prochowce dopełniacz prochowca prochowców celownik prochowcowi prochowcom biernik prochowiec prochowce narzędnik prochowcem prochowcami miejscownik prochowcu prochowcach wołacz prochowcu prochowce - przykłady:
- (1.1) Zrobiło się zimno, a on wciąż chodził w swoim wysłużonym prochowcu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. proch m, prochy nmos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) okrycie chroniące przed zaprószeniem, kurzem; kurzowiec[1]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) cache-poussière
- rosyjski: (1.1) пла́щ m
- źródła:
- ↑
Hasło „prochowiec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.