proch (język polski)
- wymowa:
- IPA: [prɔx], AS: [proχ]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rozdrobniona, sypka substancja
- (1.2) proch strzelniczy
- (1.3) gw. lwow. kurz
- (1.4) zob. prochy
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik proch prochy dopełniacz prochu prochów celownik prochowi prochom biernik proch prochy narzędnik prochem prochami miejscownik prochu prochach wołacz prochu prochy - przykłady:
- (1.1) Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- proch strzelniczy • prochy zmarłych
- synonimy:
- (1.1) pył m, popiół m
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prochowiec m, prochy
- zdrobn. proszek m
- czas. proszkować ndk., sproszkować dk.
- przym. prochowy, proszkowy
- związki frazeologiczne:
- prochu nie wymyśli
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: proch strzelniczy
- (1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kurz
- (1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: prochy
- angielski: (1.1) dust, ash
- arabski: (1.1) رماد
- jidysz: (1.1) פּראָשיק m (proszik); (1.2) פּולווער m (pulwer)
- niemiecki: (1.1) Pulver n, pot. Staub m, Asche ż; (1.2) Pulver n, Schießpulver n
- tybetański: (1.1) ཐལ་བ
- ukraiński: (1.1) порох m
- źródła:
- ↑ Biblia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.