prawnik (język polski)
prawnik (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈpravʲɲik], AS: [pravʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) praw. osoba mająca wykształcenie prawnicze
- (1.2) pot. praw. każdy prawnik (1.1) reprezentujący interesy swego klienta
rzeczownik, rodzaj żeński
- (2.1) praw. kobieta posiadająca wykształcenie prawnicze
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prawnik prawnicy dopełniacz prawnika prawników celownik prawnikowi prawnikom biernik prawnika prawników narzędnik prawnikiem prawnikami miejscownik prawniku prawnikach wołacz prawniku prawnicy - (2.1) według tabeli (1.1) lub nieodm.,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik prawnik prawnik dopełniacz prawnik prawnik celownik prawnik prawnik biernik prawnik prawnik narzędnik prawnik prawnik miejscownik prawnik prawnik wołacz prawnik prawnik - przykłady:
- (1.2) Tekst tej umowy jest dla mnie niejasny. Muszę skonsultować się z moim prawnikiem.
- (2.1) Zapytaj moją córkę — jest prawnikiem.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) mieć / wziąć prawnika • pójść do prawnika
- synonimy:
- (1.1) przest. jurysta
- (2.1) prawniczka; przest. jurystka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) adwokat, asesor, notariusz, prokurator, radca prawny, sędzia; administratywista, cywilista, karnista, konstytucjonalista
- (2.1) adwokat / adwokatka, asesor / asesorka, notariusz / notariuszka, prokurator / prokuratorka, radca prawny, sędzia; administratywista / administratywistka, cywilista / cywilistka, karnista / karnistka, konstytucjonalista / konstytucjonalistka
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prawo n, prawność ż
- forma żeńska prawniczka ż
- czas. prawować się ndk.
- przym. prawniczy, prawny
- przysł. prawo, prawnie
- przedr. prawo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. prawo + -nik
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) jurist
- angielski: (1.1) jurist, lawyer
- arabski: (1.1) عالم قانوني
- baskijski: (1.1) legelari
- białoruski: (1.1) юрыст m; (2.1) юрыстка ż
- bułgarski: (1.1) юрист m
- czeski: (1.1) právník; (2.1) právnička ż
- duński: (1.1) jurist w
- esperanto: (1.1) leĝisto, juristo
- estoński: (1.1) jurist, õigusteadlane; (2.1) jurist, õigusteadlane
- fidżyjski: (1.1) loya
- hiligaynon: (1.1) abogado
- hiszpański: (1.1) jurista m
- jidysz: (1.1) יוריסט m (jurist)
- kazachski: (1.1) заңгер
- koreański: (1.1) 법률가
- łaciński: (1.1) curialis
- niemiecki: (1.1) Jurist m, Rechtswissenschaftler m; (2.1) Juristin ż
- perski: (1.1) قانوندان
- portugalski: (1.1) jurista
- rosyjski: (1.1) юри́ст m; (2.1) юристка ż
- szwedzki: (1.1) jurist w
- ukraiński: (1.1) юри́ст m, правник m; (2.1) юристка ż
- węgierski: (1.1) jogász
- włoski: (1.1) giurista m; (2.1) giurista ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.