paszcza (język polski)

paszcza (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈpaʃʧ̑a], AS: [pašča]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zwierzęcy otwór gębowy, zwłaszcza gdy pokaźnych rozmiarów lub u drapieżnika
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Z kryjówki wystawił paszczę żabogłów.
(1.1) Aligatory mają krótsze paszcze niż krokodyle.
(1.1) Bądź więc teraz przeklęty na tej roli, która rozwarła swą paszczę, aby wchłonąć krew brata twego, przelaną przez ciebie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. paszczakowe nmos, paszczak mzw, Paszczak mzw, paszczur m, paszczęka ż
przym. paszczowy, paszczakowy
związki frazeologiczne:
lwia paszcza • wilcza paszcza
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • białoruski: (1.1) пашча ż
  • czeski: (1.1) tlama ż
  • esperanto: (1.1) faŭko
  • hiszpański: (1.1) fauces ż lm
  • rosyjski: (1.1) пасть ż
  • ukraiński: (1.1) паща ż
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „paszcza” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Księga Rodzaju 4,11, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Czesław Jakubiec).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.