drapieżnik (język polski)
drapieżnik (1.1)
- wymowa:
- IPA: [draˈpʲjɛʒʲɲik], AS: [drapʹi ̯ežʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zool. zwierzę, którego pokarmem są inne zwierzęta, a jego sposób odżywiania doprowadza do śmierci ofiar
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik drapieżnik drapieżniki dopełniacz drapieżnika drapieżników celownik drapieżnikowi drapieżnikom biernik drapieżnika drapieżniki narzędnik drapieżnikiem drapieżnikami miejscownik drapieżniku drapieżnikach wołacz drapieżniku drapieżniki - przykłady:
- (1.1) Dzięcioł należy do drapieżników, jawnie napadających na swą zdobycz.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) drapieżca
- antonimy:
- (1.1) ofiara
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) zoofag
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. drapieżyć ndk.
- rzecz. drapież ż, drapieżca m, drapieżność ż, drapieżnictwo n, drapieżne nmos
- forma żeńska drapieżnica ż
- przym. drapieżny, drapieżczy
- przysł. drapieżnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. drapież + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) predator
- arabski: (1.1) مفترس, ضار
- białoruski: (1.1) драпежнік m
- bułgarski: (1.1) хищник m
- czeski: (1.1) dravec m, predátor m, šelma ż
- duński: (1.1) rovdyr n
- esperanto: (1.1) rabobesto
- fiński: (1.1) petoeläin
- francuski: (1.1) prédateur m
- hiszpański: (1.1) depredador m, predador m
- islandzki: (1.1) rándýr
- kazachski: (1.1) жыртқыш
- łaciński: (1.1) praedator m
- niemiecki: (1.1) Raubtier n
- norweski (bokmål): (1.1) rovdyr n
- norweski (nynorsk): (1.1) rovdyr n
- rosyjski: (1.1) хищник m
- słowacki: (1.1) dravec m
- szwedzki: (1.1) rovdjur n
- ukraiński: (1.1) хижак m
- węgierski: (1.1) ragadozó
- włoski: (1.1) predatore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.