parlatorium (język polski)

parlatorium (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) archit. rel. pomieszczenie w klasztorze do prowadzenia rozmów z gośćmi; zob. też parlatorium w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) A tu znowu, nim do parlatorium wyszła przeorysza, nim przestraszoną zdołaliśmy ubłagać i nakłonić, aby drzwi klauzury otworzyć kazała, truchlałem na każdy szmer u furty[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) chłodne / ciemne / niewielkie / przestronne / zimne parlatorium
synonimy:
(1.1) rozmównica
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
śr.łac. parlatorium
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

parlatorium (język łaciński)

parlatorium (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) śr.łac. archit. parlatorium, rozmównica[1]
odmiana:
(1) parlatorium, ~ī (deklinacja II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów dla ang. parlatorium, niem. Parlatorium, pol. parlatorium
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 381.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.