furta (język polski)
.jpg.webp)
furta (1.1)
furta (1.3)
- wymowa:
- IPA: [ˈfurta], AS: [furta]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ciężkie, jednoskrzydłowe drzwi, np. w murze
- (1.2) główne wejście do klauzury klasztornej
- (1.3) żegl. wrota w kadłubie statku typu Ro-Ro; zob. też furta (statek wodny) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik furta furty dopełniacz furty furt celownik furcie furtom biernik furtę furty narzędnik furtą furtami miejscownik furcie furtach wołacz furto furty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) otwierać / otworzyć / zamykać / zamknąć furtę • klucz od furty
- (1.2) otwierać / otworzyć / zamykać / zamknąć furtę • przekroczyć furtę
- (1.3) otwierać / otworzyć / zamykać / zamknąć furtę • furta dziobowa / rufowa / burtowa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) drzwi
- (1.2) wejście
- (1.3) wrota
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. furtian m, furtianka ż
- przym. furtowy, furtkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-2) niem.[1]
- uwagi:
- zob. też furta w Wikipedii
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 136.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.