płoć (język polski)
płocie (1.1)
- wymowa:
- IPA: [pwɔʨ̑], AS: [pu̯oć]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) icht. Rutilus rutilus Linnaeus[1], niewielka srebrzysta ryba eurazjatycka; zob. też płoć w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik płoć płocie dopełniacz płoci płoci celownik płoci płociom biernik płoć płocie narzędnik płocią płociami miejscownik płoci płociach wołacz płoci płocie - przykłady:
- (1.1) Od małego pragnąłem złowić olbrzymiego szczupaka, jednak zawsze łapałem małe płocie.
- (1.1) Narybek płoci żywi się planktonem skorupiakowym.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) behawior / habitat / głowa / grzbiet / narybek / odżywianie / płetwa / populacja / rozród / tarlisko / występowanie / żerowisko płoci • ryba płoć • łowić płocie
- synonimy:
- (1.1) war. płotka
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ryba
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. płotka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *plotь[2]
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Ryby
- niepoprawne jest mówienie „łowić płoć”
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) roach
- francuski: (1.1) gardon m
- niemiecki: (1.1) Plötze ż
- norweski (bokmål): (1.1) mort
- szwedzki: (1.1) mört w
- ukraiński: (1.1) плітка ż
- włoski: (1.1) rutilo m
- źródła:
- ↑
Hasło „Rutilus rutilus” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia. - ↑ Hasło „płoć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.