płód (język polski)

płód (1.1) człowieka

płody (1.3)

wymowa:

IPA: [pwut], AS: [pu̯ut], zjawiska fonetyczne: wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biol. zarodek ssaków w późniejszym stadium rozwoju^[1]

(1.2) przen. dzieło jako wytwór talentu, pracy umysłowej^[1]

(1.3) to, co wydała ziemia

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	płód	płody
dopełniacz	płodu	płodów
celownik	płodowi	płodom
biernik	płód	płody
narzędnik	płodem	płodami
miejscownik	płodzie	płodach
wołacz	płodzie	płody

przykłady:

(1.1) Z porównawczego punktu widzenia fakt, że płód ssaka jest zaopatrywany przez krew mieszaną, wydaje się całkiem naturalny^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) dzieło, wytwór

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. płodność ż

czas. płodzić

przym. płodowy, płodny

związki frazeologiczne:

etymologia:

ogólnosłowiańskie (por. czes. plod → owoc, płód, ros.) < prasł. *plodъ → owoc, płód < praindoeur. *pel → lać, napełniać, pierwotnie: to co napełnia łono matki, płód^[3]

uwagi:

(1.1) u ludzi płodem nazywa się zarodek po ósmym tygodniu od zapłodnienia

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fetus
• bułgarski: (1.1) плод m, фетус m
• czeski: (1.1) plod m; (1.2) plod m; (1.3) plod m
• esperanto: (1.1) feto; (1.2) verko, kreitaĵo; (1.3) produkto
• francuski: (1.1) fœtus
• hiszpański: (1.1) feto m, embrión m; (1.2) fruto m, producto m; (1.3) fruto m
• nowogrecki: (1.1) έμβρυο n; (1.2) καρπός m, οπώρα ż; (1.3) καρπός m, σοδειά ż
• szwedzki: (1.1) foster n; (1.2) foster n, alster n, skapelse w
• ukraiński: (1.1) плід m

źródła:

płód (język górnołużycki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bot. spoż. owoc (np. jabłko)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sad

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: