płodzić (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany (dk. spłodzić)
- (1.1) powodować powstanie istoty żywej poprzez akt zapłodnienia
- (1.2) przen. być twórcą czegoś
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) poczynać, zmajstrować, zrobić, wydawać na świat
- (1.2) produkować, tworzyć
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. płodność ż, płodzenie n, płód mrz, ubezpłodnienie n
- przym. płodowy, płodny
- przysł. płodnie
- czas. zapładniać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) beget, conceive; (1.2) produce
- francuski: (1.2) pondre
- hiszpański: (1.1) engendrar; (1.2) concebir
- kaszubski: (1.1) młodzëc, lëgnąc
- niemiecki: (1.1) zeugen; (1.2) schaffen
- włoski: (1.1) procreare
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.