medalikarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌmɛdaˈlʲikaʃ], AS: [medalʹikaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. mieszkaniec Częstochowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik medalikarz medalikarze dopełniacz medalikarza medalikarzy celownik medalikarzowi medalikarzom biernik medalikarza medalikarzy narzędnik medalikarzem medalikarzami miejscownik medalikarzu medalikarzach wołacz medalikarzu medalikarze - przykłady:
- (1.1) Studiowałem w Warszawie, ale w grupie ze mną było trzech medalikarzy, dwóch hanysów i jeden pyra.
- (1.1) Jesteśmy ze świętego miasta - święty szczyt • Medalikarze mówią basta - święty szczyt.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) częstochowianin
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. medalik mrz
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. medalik + -arz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.