mankiet (język polski)
mankiet (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈmãŋʲcɛt], AS: [mãŋʹḱet], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kraw. pasek materiału kończący rękaw, nogawkę lub skarpetkę
- (1.2) element wiosła oparty o dulkę
- (1.3) element na wiośle chroniący ręce wiosłującego przed spływającą wodą
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mankiet mankiety dopełniacz mankietu mankietów celownik mankietowi mankietom biernik mankiet mankiety narzędnik mankietem mankietami miejscownik mankiecie mankietach wołacz mankiecie mankiety - przykłady:
- (1.1) Poniżej dłoni widać było na suchych gnatach dwa brudne mankiety z ordynarnymi spinkami[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mankiecik mrz
- związki frazeologiczne:
- buchnąć w mankiet
- etymologia:
- wł.[2]
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cuff, wristband
- baskijski: (1.1) eskumutur
- bułgarski: (1.1) маншет m
- esperanto: (1.1) manumo
- fiński: (1.1) kalvosin
- hawajski: (1.1) pūlima
- hiszpański: (1.1) puño m (przy rękawie), vuelta ż (u spodni)
- niemiecki: (1.1) Manschette ż
- ukraiński: (1.1) манжет m
- wilamowski: (1.1) kynela n
- włoski: (1.1) paramano m, polsino m
- źródła:
- ↑ S. Żeromski, Nagi bruk.
- ↑ Artur Passendorfer, Język literacki w Królestwie Polskim a w Galicyi, „Poradnik Językowy” nr 5/1911, s. 67.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.