dulka (język polski)
dulka (1.1)
dulka (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈdulka], AS: [dulka]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) żegl. element łodzi wioślarskiej w postaci ruchomego pierścienia metalowego lub widełek, przymocowanych do burty łodzi, służący do utrzymywania wiosła w odpowiedniej pozycji; zob. też dulka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dulka dulki dopełniacz dulki dulek celownik dulce dulkom biernik dulkę dulki narzędnik dulką dulkami miejscownik dulce dulkach wołacz dulko dulki - przykłady:
- (1.1) Skórzany mankiet wiosła zabezpiecza je przed ścieraniem przez dulkę.
- (1.1) Wkładamy wiosła w dulki i ruszamy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. Dulle, niem. Dolle[1][2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) oarlock, rowlock
- hiszpański: (1.1) tolete m, escálamo m, horquilla ż
- niemiecki: (1.1) Dolle ż
- nowogrecki: (1.1) σκαρμός m
- rosyjski: (1.1) уключина
- włoski: (1.1) scalmo m, forcola ż
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „dulka” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.