magnetofon (język polski)
magnetofon (1.1) kasetowy
magnetofon (1.1) szpulowy
- wymowa:
- IPA: [ˌmaɡnɛˈtɔfɔ̃n], AS: [magnetofõn], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) techn. urządzenie do wielokrotnego nagrywania i odtwarzania dźwięku na specjalnej taśmie magnetycznej; zob. też magnetofon w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik magnetofon magnetofony dopełniacz magnetofonu magnetofonów celownik magnetofonowi magnetofonom biernik magnetofon magnetofony narzędnik magnetofonem magnetofonami miejscownik magnetofonie magnetofonach wołacz magnetofonie magnetofony - przykłady:
- (1.1) Mam w domu nagrania swoich przedszkolnych piosenek nagranych na magnetofon przez moich rodziców.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) magnetofon kasetowy / szpulowy / deck / dwukasetowy / stereofoniczny / monofoniczny / studyjny / czerościeżkowy • nagrać na magnetofon • odtworzyć / puścić z magnetofonu • przewinąć / przewijać taśmę w magnetofonie • włączyć / wyłączyć magnetofon
- synonimy:
- (1.1) pot. magnet, magneciak
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. magnetofoniarz m
- zdrobn. magnetofonik m
- przym. magnetofonowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. μάγνης + φωνή (mágnēs + phōnḗ) → magnetyczny + dźwięk[1]
- uwagi:
- (1.1) por. pamięć taśmowa • magnetowid
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) magnetofoni
- angielski: (1.1) tape recorder
- arabski: (1.1) مسجل m
- baskijski: (1.1) magnetofono
- białoruski: (1.1) магнітафон m
- bułgarski: (1.1) магнетофон m
- czeski: (1.1) magnetofon m
- duński: (1.1) båndoptager w
- esperanto: (1.1) magnetofono
- fiński: (1.1) magnetofoni
- francuski: (1.1) magnétophone m
- grenlandzki: (1.1) båndoptageri
- hebrajski: (1.1) רשמקול
- hiszpański: (1.1) grabadora ż
- interlingua: (1.1) magnetophono
- japoński: (1.1) テープレコーダー
- jidysz: (1.1) רעקאָרדירקע ż (rekordirke), מאַגנעטאָפֿאָן m (magnetofon)
- koreański: (1.1) 테이프 리코더
- niemiecki: (1.1) Tonbandgerät n
- nowogrecki: (1.1) μαγνητόφωνο n
- portugalski: (1.1) gravador m
- rosyjski: (1.1) магнитофо́н m
- rumuński: (1.1) magnetofon n, mag
- szwedzki: (1.1) bandspelare w
- turkmeński: (1.1) magnitofon
- ukraiński: (1.1) магнітофон m
- węgierski: (1.1) magnetofon, magnó
- źródła:
- ↑
Hasło „magnetofon” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
magnetofon (język czeski)
magnetofon (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) techn. magnetofon
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik magnetofon magnetofony dopełniacz magnetofonu magnetofonů celownik magnetofonu magnetofonům biernik magnetofon magnetofony wołacz magnetofone magnetofony miejscownik magnetofonu magnetofonech narzędnik magnetofonem magnetofony - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. magnetofonový
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
magnetofon (język węgierski)
magnetofon (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) techn. magnetofon
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) magnetofonszalag
- synonimy:
- (1.1) magnó
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.