magnet (język polski)

magnet (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈmaɡnɛt], AS: [magnet] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. techn. magnetofon^[1]

(1.2) daw. fiz. magnes^[2]

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	magnet	magnety
dopełniacz	magnetu	magnetów
celownik	magnetowi	magnetom
biernik	magnet	magnety
narzędnik	magnetem	magnetami
miejscownik	magnecie	magnetach
wołacz	magnecie	magnety

przykłady:

(1.1) Gośka pożyczyła nam magnet na dyskotekę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) magneciak

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rumuński: (1.1) mag
• węgierski: (1.1) magnó

źródła:

magnet (język angielski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fiz. magnes

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. magnetization, magnetism, demagnetization

przym. magnetic, magnetless, magnetical

czas. magnetize, magnetise

przysł. magnetically

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

magnet (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) magnes

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	magnet	magnety
dopełniacz	magnetu	magnetů
celownik	magnetu	magnetům
biernik	magnet	magnety
wołacz	magnete	magnety
miejscownik	magnetě / magnetu	magnetech
narzędnik	magnetem	magnety

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. magnetický, magnetový

rzecz. magnetismus m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

magnet (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) magnes, magnetyczny

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. magneto, magnetismo, elektromagneto, elektromagnetismo

przym. magneta, elektromagneta

czas. magnetigi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

magnet (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fiz. magnes

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz norweski (bokmål), kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

magnet (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fiz. magnes

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz norweski (nynorsk), kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

magnet (język rumuński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) magnes

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

magnet (język słowacki)

magnet (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) magnes^[1]

(1.2) przen. magnes – ktoś albo coś co przyciąga ludzi^[1]

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	magnet	magnety
dopełniacz	magnetu	magnetov
celownik	magnetu	magnetom
biernik	magnet	magnety
miejscownik	magnete	magnetoch
narzędnik	magnetom	magnetmi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. magnetickosť ż, magnetikum n, magnetizácia ż, magnetizér m, magnetizmus m, magnetka ż

czas. magnetizovať ndk./dk., zmagnetizovať dk.

przym. magnetový, magnetický, magnetizačný, magnetizovateľný

przysł. magnetovo, magneticky

tem. słow. magneto-

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

magnet (język szwedzki)

magnet (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) magnes

odmiana:

(1.1) en magnet, magneten, magneter, magneterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. magnetisera

przym. magnetisk

rzecz. magnetism

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. magnesium

źródła: