kustosz (język polski)

strona z kustoszem (2.1)
wymowa:
IPA: [ˈkustɔʃ], AS: [kustoš]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) opiekun zbiorów muzealnych lub bibliotecznych; kierownik działu
(1.2) kośc. zwierzchnik klasztorów stanowiących kustodię
(1.3) kośc. kanonik kapituły zarządzający własnością kapituły katedralnej lub kolegialnej

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) daw. liter. (w rękopisach) litery albo cyfry przeniesione na krawędź strony, (w dawnych książkach drukowanych) sylaba lub słowo ze strony, umieszczane na końcu strony poprzedniej; zob. też Kustosz (historia książki) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Każdy kustosz musi trzymać pieczę nad zbiorami muzealnymi.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) kustoda
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) opiekun
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kustoda ż, kustodia ż
forma żeńska kustoszka ż
związki frazeologiczne:
kustosz koronny
etymologia:
łac. custosopiekun, kustosz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „kustosz” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 285.
  2. Hasło „kustosz” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 457.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kustosz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.