kufa (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkufa], AS: [kufa]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kynol. przednia część głowy psa obejmująca trzewioczaszkę; zob. też kufa w Wikipedii
- (1.2) spoż. duża drewniana beczka, głównie używana w piwowarstwie
- (1.3) zawartość kufy (1.2)
- (1.4) przen. pijak
- (1.5) żegl. mały statek transportowy
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Podobne do spanieli wyżły fryzyjskie mają kufę zwężającą się w stronę nosa.
- (1.2) [...] szlachta ciągnęła kufy z piwnicy na pasach[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1-3) niem. Kufe
- (1.5) niem. Kuff
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Pan Tadeusz, II.
kufa (język tuvalu)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) mała fala, która podąża za większą falą i rozbija się prawie w tym samym czasie[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Geoffrey W. Jackson, Tuvaluan Dictionary, Suva, Fiji 2001, ISBN 982-9027-04-X, s. 132.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.