kminek (język polski)

kminek (1.1)

kminek (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈkmʲĩnɛk], AS: [kmʹĩnek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Carum^[1], rodzaj roślin z rodziny selerowatych; zob. też kminek w Wikipedii

(1.2) farm. kulin. suszone owoce jednej z odmian tej rośliny zawierające olejek kminkowy, stosowany w sztuce kulinarnej jako przyprawa oraz w ziołolecznictwie

odmiana:

(1.1-2) ^[2]

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kminek	kminki
dopełniacz	kminku	kminków
celownik	kminkowi	kminkom
biernik	kminek	kminki
narzędnik	kminkiem	kminkami
miejscownik	kminku	kminkach
wołacz	kminku	kminki

przykłady:

(1.2) Wielu ludzi nie przepada za specyficznym smakiem kminku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kminek zwyczajny

synonimy:

(1.1) lud. henysek^[3]

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) przyprawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kminkowy

rzecz. kminkówka

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. cuminum^[4]

uwagi:

nie mylić z: kmin

(1.2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) caraway; (1.2) cumin, caraway seed
• chorwacki: (1.2) kumin m
• duński: (1.1) kommen w; (1.2) kommen w
• francuski: (1.1) cumin m; (1.2) cumin m
• górnołużycki: (1.1) kimjelčka ż
• hiszpański: (1.1) comino m; (1.2) comino m
• ido: (1.2) alkaraveo
• interlingua: (1.2) cumino, carvi
• jidysz: (1.2) קימל m
• łaciński: (1.1) cumīnum n
• niemiecki: (1.1) Kümmel m; (1.2) Kümmel m
• nowogrecki: (1.1) κύμινο n; (1.2) κύμινο n
• pendżabski: (1.2) ਜੀਰਾ m
• szwedzki: (1.2) kummin w/n
• wilamowski: (1.1) kymuł m; (1.2) kymuł m

źródła: