kumin (język polski)

kumin (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkũmʲĩn], AS: [kũmʹĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) spoż. przyprawa z nasion kminu rzymskiego

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kmin rzymski

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przyprawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) nie mylić z: kminek

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cumin
• niemiecki: (1.1) Kreuzkümmel m
• nowogrecki: (1.1) κύμινο n

źródła:

kumin (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kminek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kumin (język wilamowski)

kumin (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

kümin

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) komin^[1][2]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kuminiorz m

zdrobn. kuminła n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: