kmin rzymski (język polski)

kmin rzymski (1.2)

kmin rzymski (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈkmʲĩn ˈʒɨ̃msʲci], AS: [kmʹĩn žỹmsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Cuminum cyminum L.^[1], gatunek rośliny jednorocznej z rodziny selerowatych, pochodzącej prawdopodobnie ze wschodnich rejonów nad Morzem Śródziemnym; zob. też kmin rzymski w Wikipedii

(1.2) bot. uprawna roślina z gatunku kminu rzymskiego (1.1)

(1.3) spoż. przyprawa z nasion kminu rzymskiego (1.2) w formie ziaren lub zmielonego proszku

odmiana:

(1.1-3) związek zgody

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kmin rzymski	kminy rzymskie
dopełniacz	kminu rzymskiego	kminów rzymskich
celownik	kminowi rzymskiemu	kminom rzymskim
biernik	kmin rzymski	kminy rzymskie
narzędnik	kminem rzymskim	kminami rzymskimi
miejscownik	kminie rzymskim	kminach rzymskich
wołacz	kminie rzymski	kminy rzymskie

przykłady:

(1.3) Żeby przygotować prawdziwy wschodni pilaw koniecznie należy do niego dodać kmin rzymski — to on nadaje mu charakterystyczny niepowtarzalny smak.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) kumin

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) gatunek

(1.2) roślina

(1.3) przyprawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.3) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cumin; (1.2) cumin, cummin; (1.3) cumin, cummin
• arabski: (1.?) كمون m, marok. arab. كامون
• francuski: (1.1) cumin m
• łaciński: (1.1) Cuminum cyminum
• niemiecki: (1.2) Kreuzkümmel m; (1.3) Kreuzkümmel m
• włoski: (1.?) cimino m, cumino romano m, cumino m

źródła: