klocek (język polski)
klocki (1.2)
klocki (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈklɔʦ̑ɛk], AS: [klocek]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zdrobn. od: kloc
- (1.2) dziecięca zabawka o kształcie graniastosłupa
- (1.3) pot. grub. odchody, kał[1]
- (1.4) mech. część układu hamulcowego samochodu
- (1.5) bibliot. kilka książek oprawionych razem[2]
- (1.6) plast. płyta z wyrytym rysunkiem do odbijania go na papierze lub tkaninie[2]
- odmiana:
- (1.1-6)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klocek klocki dopełniacz klocka klocków celownik klockowi klockom biernik klocek klocki narzędnik klockiem klockami miejscownik klocku klockach wołacz klocku klocki - przykłady:
- (1.1) Ale ciężki klocek.
- (1.2) Mój syn lubi się bawić klockami.
- (1.3) Idę zrzucić klocka.
- (1.4) Jutro jadę do mechanika, żeby wymienił mi klocki.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.4) wymieniać / wymienić klocki • wymiana klocków hamulcowych
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kloc m, klocuszek m
- przym. klockowy, klocowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: kloc
- angielski: (1.2) block, brick
- esperanto: (1.2) briketo
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.2) klocki:
- ukraiński: (1.1) коло́дка ż; (1.2) ку́бик m; (1.4) коло́дка ż; (1.6) трафаре́т m
- źródła:
- ↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 134.
- 1 2 Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa ogólnego. Terminologizacja wyrazów potocznych, „Poradnik Językowy” nr 2/1979, s. 63.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.