klarnecista (język polski)
klarnecista (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌklarnɛˈʨ̑ista], AS: [klarnećista], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) muz. osoba grająca na klarnecie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klarnecista klarneciści dopełniacz klarnecisty klarnecistów celownik klarneciście klarnecistom biernik klarnecistę klarnecistów narzędnik klarnecistą klarnecistami miejscownik klarneciście klarnecistach wołacz klarnecisto klarneciści depr. M. i W. lm: (te) klarnecisty[1] - przykłady:
- (1.1) Fantastyczny występ młodego klarnecisty z Katowic zachwycił jurorów i publiczność.
- (1.1) Bardziej od pianistów pociągają mnie tylko klarneciści. Dźwięk klarnetu ma w sobie coś niezwykle zmysłowego.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) muzyk / wirtuoz / nowojorski / pierwszy / początkujący / polski / słynny / wszechstronny klarnecista • klarnecista basowy • stanowisko / warsztat / występ klarnecisty
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) instrumentalista
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. klarnet mos/mrz, klarnecik mrz
- forma żeńska klarnecistka ż
- przym. klarnetowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. klarnet + -ista
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) clarinettist
- białoruski: (1.1) кларнетыст m
- czeski: (1.1) klarinetista m
- hiszpański: (1.1) clarinetista m, clarinete m
- niemiecki: (1.1) Klarinettist m
- nowogrecki: (1.1) κλαρινετίστας m
- rosyjski: (1.1) кларнетист m
- słowacki: (1.1) klarinetista m
- ukraiński: (1.1) кларнетист m
- włoski: (1.1) clarinettista m
- źródła:
- ↑
Hasło „klarnecista” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.